Een jaar geleden behandelde ik deze lieve meneer met dementie in verband met zijn enorme stress!
Geen moment bleef hij zitten, liep de hele dag iedereen achterna en eiste zijn aandacht. Natuurlijk voor de mensen om hem heen erg vermoeiend en soms ook irritant.
Maar het lukte hem niet om zijn stress te reguleren: hij wilde altijd weg, meer; een soort rupsje nooitgenoeg.
In mijn eerste behandeling lukte het me om hem 5 minuten te laten zitten, voordat hij weer door de kamer ging lopen. In die 5 minuten leek zijn lichaam éven te voelen dat rust ook een optie was..
Na meerdere behandelingen was hij meer ontspannen, minder dwingend voor zijn omgeving en kon hij wat rustmomenten ervaren.
We besloten de behandeling voorlopig te stoppen. Tot enkele weken geleden de arts me vroeg om hem weer te gaan behandelen: hij werd weer onrustiger en had meer stress.
En daar heb ik ervaren wat “het geheugen van het lichaam” is. Ik ging naast hem zitten, legde mijn handen op zijn rug en buik, we keken elkaar aan en hij zakte direct in de ontspanning!
Zijn lichaam herkende mijn handen en zijn ziel zag de mijne.
Binnen 10 minuten was hij zo ontspannen dat hij met zijn neus op de tafel lag. Niet heel comfortabel, maar wel heel ontspannen.
Met dit “lichaamsgeheugen” werken we in de Cranio. Het is niet meer en niet minder dan het vermogen van het lichaam om weer te weten hoe het zichzelf kan herstellen, ontspannen, helen. Hoe het lijf weer de beste versie van zichzelf kan zijn.
Deze meneer wist het ook weer en nu kom ik ééns in de 5 weken om zijn lichaamsgeheugen weer wat op te frissen en dat brengt hem hele diepe ontspanning en rust.